زندگینامه رودکی(پدر شعر فارسی) بصورت مختصر و مفید
رودکی (زادهٔ ۴ دی ۲۳۷ خورشیدی، رودَکی – درگذشتهٔ ۳۱۹، پَنجَکِنت تاجیکستان)
رودکی؟ خیابان؟رستوران؟بیمارستان؟شاعر؟
شاید اولین چیزی که درباره رودکی به ذهنتان بیاید نام یک خیابان،رستوران،بیمارستان و چیزی در همین مایه ها باشد.و شاید اصلا برای شما مهم نباشد که رودکی کی بوده چی بوده چی شده.حتی اگر بدانید که شاعر بوده هم باز ترغیب نمی شوید که از زندگی اش چیزی بدانید.(حالا بقیه که می دانند هم از منابع کمی که در این زمینه و زمینه ها وجود دارد بهره برده اند).
ما هم برای شما کار را سخت نمی کنیم و بطور خلاصه و جذاب از آقای رودکی می نویسیم.با اینکه می دانیم که حافظ در این دیار شاعر بی چون و چرای فال و فال گیری ست،یکبار هم به دیوان اشعار رودکی تفالی بزنید شاید گره از مشکلاتتان باز شد.خدا را چه دیدید.
رودکی (پدر شعر فارسی )
در دنیای مال و مکنت که هر چیزی سلطانی دارد مثل سلطان سکه و قیر و….در دنیای شعر هم هر سبک و قالبی پدری دارد مثل پدر شعر نو که نیما یوشیج است.در این مقاله به پدر شعر فارسی می پردازیم.آقای رودکی
حالا چرا؟ گویا در آن زمانها هر کسی چیزی می نوشته به زبان عربی بوده و انگار زبان عربی خیلی طرفدار داشته. رودکی به زبان فارسی شعر می نویسه و به همین راحتی اسمش ماندگار میشه.رودکی از کودکی ذوق شعر داشته.
رودکی در کجا زندگی می کرده و به چه سبکی می سروده؟
در تاجیکستان امروزی به دنیا آمده است .در جاهایی به رودکی سمرقندی هم معروف است. تا جان در بدن داشته شعر می سروده حتی با وجود نابینایی.شاید شعر بوی جوی مولیان را با صدای غلامحسین بنان شنیده و یا خوانده باشید.گفته اند که رودکی دستی بر چنگ داشته و با این ساز در دشتهای حاصلخیز آن زمان سیر و سلوک می کرده.آن زمان یعنی زمان سامانیان.به سبک خراسانی هم می سروده.مدتی هم در دربار امیر نصر سامانی جایگاه خوبی داشته است.در قالبهای قصیده،قطعه،رباعی و مثنوی اشعاری از او به جا مانده است.
بوی جوی مولیان آید همی/ یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او / زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون از نشاط روی دوست / خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی / میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان / ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان / سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی / گر به گنج اندر زیان آید همی
راهنمایی سبک خراسانی: این سبک از لحاظ زمانی به دو دورهٔ سامانیان و غزنویان-سلجوقیان تقسیم میشود. از صاحبان سبک این دوره میتوان به شاعران زیر اشاره کرد: شهید بلخی، ابوشکور بلخی، منجیک ترمذی، کسایی مروزی، دقیقی طوسی، فردوسی، عنصری بلخی، فرخی، غضایری، رازی، عسجدی، منوچهری دامغانی، فخرالدین اسعد گرگانی، مسعود سعد سلمان، امیر معزی، ابوالفرج رونی، ناصر خسرو و سنایی.
نمونه ای از آثار
در همین دربار به او پیشنهاد می شود که کلیله دمنه را بصورت نظم درآورد و قطعا انگیزه های مالی هم بی تاثیر نبوده است.
اثر مهم دیگری که باید اشاره کرد، به نظم درآوردن سندبادنامه است.
پایان
در مورد نابینایی اش هم عده ای معتقدند که از اساس نابینا بوده و عده ای هم معتقدند که بعد از یک سن و سالی نابینا شده و یا نابینایش کرده اند.در 82 سالگی فوت میکنه و قرنها بعد هم گویا پژوهشگرانی در سمرقند ، به فکر نبش قبر او می افتند تا بلکه تحقیقاتشان کامل شود.چهره ای که در بیشتر رسانه ها از رودکی ارائه شده،یک چهره ی حدسی ست.یعنی شاید یک شمایلی از رودکی باشد .بالاخره از کسی که در قرن دوم سوم زندگی می کرده نباید انتظار داشت که با موبایلش ،عکس سلفی بیندازد.